dinsdag 11 februari 2014

Dingen die me gelukkig maken

Veel mensen vragen zich af hoe we " het" volhouden.
Het is geen kwestie van volhouden maar een kwestie van gewoon doen.
We hebben immers geen keus, het overkomt ons en we gaan ervoor.
Gek genoeg herpak je jezelf ook weer na slecht nieuws. We waren even uit het veld geslagen na het nieuws over de high risk groep maar we hebben geen tijd om bij de pakken neer te zitten , je moet gewoon door. Nu hebben we ons erop ingesteld en lijkt het allemaal al wat minder zwart. Zo stel je je verwachtingen elke keer bij en lukt het ons om te relativeren en een weg te zoeken in het doolhof  waar we in terecht gekomen zijn.
Natuurlijk is het geen rooskleurig vooruitzicht, een stamceltransplantatie is geen feestje. Het is een lang , zwaar,  traject met vallen , opstaan en nog een keer vallen.
Maar we zijn sterk en met zijn allen slepen we Noar erdoorheen.
Voordat we zover zijn moeten we eerst nog deze 2e chemokuur doorstaan waar Noar zaterdag mee begonnen is. Met een beetje geluk mag hij zondag naar huis. Duimen maar. Dan kunnen we even opladen voordat de volgende er weer aankomt. Dan nog een derde chemokuur en dan de grote finale in Utrecht. Nog een heel programma dus.
Het zo niet altijd meevallen maar we proberen positief te blijven en te genieten van de kleine dingen die ons op dit moment gelukkig maken. Ik vroeg mezelf laatst af of ik nu wel gelukkig ben, best een lastige vraag. In eerste instantie zou je denken van niet. De ellende overheerst. Toch kon ik een heleboel dingen bedenken die me gelukkig maken en daar haal ik de kracht uit die nodig is om deze zware periode door te komen.
Hier dus een lijst van dingen die me gelukkig maken:

Met Leyla pinda's eten in bed.
De lieve kinderen van de crèche die altijd voor vrolijkheid zorgen.
Noar die een goeie dag heeft.
Samen met Senna goede tijden kijken ( ellende kan namelijk altijd erger, het helpt relativeren)
Een wedstrijd maïskorrels spugen.
Knuffelen met mijn nichtjes.
Alle lieve mensen om ons heen.
Noar zijn blije gezicht als ik weer verlies met Mario Kart
Mijn lieve man die alle ( soms lange) nachten voor zijn rekening neemt.
Mijn geweldige collega's die me zo fantastisch helpen.
Sven Kramer die goud wint ( sorry, ik wordt er echt een beetje blij van)
En niet te vergeten het zonnetje die vandaag zo heerlijk door het raam naar binnen scheen.

Genoeg om blij van te worden, ik zou willen zeggen lieve mensen,
Pluk de dag!


2 opmerkingen:

  1. Hi, terwijl ik samen met mijn 14 jarige zoon op een kamer op de afdeling Giraf van het WKZ lig, heb ik een aantal van je blog's gelezen. Hoe herkenbaar, al hebben onze kinderen een ander soort kanker, maar ze hebben kanker en er staat ze allebei een stamcel transplantatie te wachten. Je schrijft mooi en wil jou en je gezin heel veel kracht, liefde, positiviteit en humor toewensen voor al die dagen die komen gaan. Tot ziens op de 4e verdieping. Warme groet, Liek

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je, we gaan elkaar vast tegen komen.

    BeantwoordenVerwijderen