So far so good

De 1e week zit erop. Noar en Haysam zijn gisteravond laat terug gekomen uit Utrecht. Een week vol onderzoeken maar uiteindelijk is hij helemaal goedgekeurd. Ze vinden hem in een uitstekende conditie om aan de transplantatie te beginnen. Verder is er goed nieuws over de donor, dat de donor een 100 % match is wisten we al maar waar we niet bij stil hebben gestaan is dat het bij een navelstreng donor ook heel belangrijk is hoeveel cellen erin zitten. Bij een "levende" donor kan je tappen wat je wil en soms wordt een donor om een 2e donatie gevraagd maar bij een navelstreng geldt natuurlijk op = op. Ze hebben een aantal miljoen cellen per kilo lichaamsgewicht nodig (komt Noar zijn lage gewicht ook nog eens van pas, ik denk dat mijn leven niet te redden valt met een navelstreng :) ) om tot een goed resultaat te komen. Daarbij is het ziektebeeld ook belangrijk en de conditie van de patient. Dit alles is in Noar zijn voordeel, de leukemie is op dit moment weg, zijn conditie is top en de donor heeft veel meer cellen dan nodig geleverd! Het kan allemaal niet beter dus. Ook de artsen in Utrecht hebben er vertrouwen in. Want hoe meer cellen hoe sterker het nieuwe leger en dus sneller resultaat. Het is een onervaren leger (omdat het navelstrengcellen zijn) dus zullen ze met zachte hand Noar zijn restcellen te lijf gaan i.p.v. een heftige oorlog te voeren. Minder kans op de transplantatieziekte. Wat we door al dit goede nieuws niet uit het ook moeten verliezen is dat het uiteindelijk natuurlijk gaat om het einderesultaat, namelijk dat Noar zijn beenmerg helemaal vervangen is en dat er geen eigen (foute) cellen meer zijn. Het zou namelijk kunnen gebeuren dat een patient er zonder complicaties doorheen fietst maar waarbij de transplantatie niet lukt of onvoldoende lukt. Het kan dus ook gebeuren dat een patient alle mogelijke complicaties heeft, maandenlang in het ziekenhuis ligt maar een 100% gelukte transplantatie. Wij zetten hoog in, weinig complicaties en een 100% gelukte transplantatie. Nog even doorduimen dus.
Verder hebben ze Noar zijn VAP verwijderd, wat hem een indrukwekkend  litteken op gaat leveren, en hebben ze de PICC lijn geplaatst. Daar zag Noar enorm tegen op maar dat viel gelukkig heel erg mee. Weer een heleboel hobbels genomen. Onze dappere jongen slaat zich er kranig doorheen, want, zoals hij het zelf zegt, hij is wel wat zat van al dat gedoe aan zijn lijf. En daar kunnen wij ons van alles bij voor stellen. Hij ziet er ook enorm tegen op om weer terug te gaan. Want afgelopen week was nog maar een oefenrondje, zondag gaat het echte werk beginnen. Maar we proberen er maar weer wat van te maken. het lukte ons de afgelopen maanden best goed om uit alle narigheid de goeie dingen te filteren en ze om te zetten in positieve energie. En dat valt niet altijd mee. Maar goed, wij gaan vol goede moed, met zijn 5en, zondag richting Utrecht voor de allerlaatste weken.


Je moet niet zitten wachten tot de donkere wolken voorbij trekken, geniet van het stampen in de plassen!