Dat is wat we doen, duimen draaien en hopen dat Noar zijn bloedwaarden snel gaan stijgen en dat het donorcellen zijn die deze stijging veroorzaken. Ze hebben wel gezegd in het ziekenhuis dat we er rekening mee moeten houden dat de waarden nog wat kunnen schommelen in het begin omdat de nieuwe cellen eerst naar Noar zijn zwakke plekken gaan. Zijn organen hebben bijvoorbeeld een enorme klap gehad van de chemo, die schreeuwen om verse cellen om zich een beetje te kunnen herstellen. Dus de eerste nieuwe cellen worden meteen "opgebruikt". Ze hebben vandaag een flinke hoeveelheid bloed afgenomen om te kunnen kijken of de nieuwe cellen donorcellen zijn of toch Noar zijn oude cellen. Spannend dus.
Noar heeft een paar rotdagen achter de rug, een hele pijnlijke keel (nog een bijwerking van de chemo die zorgt voor kapotte slijmvliezen)waar alleen morfine soelaas biedt en ook heeft hij koorts gehad. gelukkig bleef dat beperkt bij 2 dagen en een nacht. En kwam de koorts niet hoger dan 38,9 maar Noar voelde zich er rot bij.
Nu lijkt hij zich wat te herstellen maar Noar begint het wel behoorlijk zat te worden. En daar kan ik me alles bij voor stellen want eerlijk is eerlijk ik ben blij dat ik af en toe die kamer kan verlaten om even iets anders te doen. En hij ligt daar maar. Gelukkig heeft hij wel een super goed matras gekregen. Een hele aardige verpleegster heeft voor hem een speciaal matras geregeld die het ziekenhuis huurt. (a 100 euro per dag)
Volgens Noar ligt het heerlijk. Ja jongen wrijf het er maar in, jij ligt er prinsheerlijk bij en wij liggen met ons oude lijf op een uitschuifbankje met een matras van niks........
Verder is het "gewone " leven in Groningen ook weer begonnen, de meiden weer naar school en ik heb voor het eerst in maanden maar weer eens gewerkt. Het was fijn om weer met de kleintjes van de creche bezig te zijn maar tegelijkertijd wil ik ook het liefste in Utrecht zijn. En toch ook weer niet.
En zo blijven met maar met de dag leven en kijken we wat goed is om te doen. waarschijnlijk ga ik woensdag weer naar Utrecht en komt Haysam maar weer eens naar Groningen om een paar dagen met de meisjes door te brengen.
Vandaag kreeg ik ook te horen dat een van Noar zijn lotgenoten die we kennen vanuit het UMCG vorige week overleden is, en die klap komt hard aan. Deze jongen lag ik Leiden voor een stamceltransplantatie, hij heeft de dag van de transplantatie niet gehaald. Wat een enorm verdriet. Een enorme kanjer die het gevecht tegen de kanker niet heeft gewonnen.
Het drukt mij enorm met mijn neus op de feiten. Het is en blijft een enorm risicovolle behandeling waar zoveel bij mis kan gaan. Elke dag dat Noar er volgens het boekje doorheen komt zonder al te veel gekke dingen ben ik dankbaar, we zijn dankbaar voor de enorme misselijkheid na de chemo, we zijn dankbaar voor de blaren in zijn keel, we zijn dankbaar voor de koorts die hij heeft gehad, we zijn dankbaar omdat het ondanks alles nog zo goed met hem gaat..........
Ik moet wel even afkloppen want we zijn er nog niet, ik denk dat ik toch nog maar even een uurtje ga zitten duimen draaien. Ik ben niet bijgelovig maar je weet maar nooit.
Wie stuurt Noar nog een kaart?
Noar Said
afdeling Giraf
kamer 3
Postbus 85090
3508 AB Utrecht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten