De laatste kuur in het UMCG

Noar is weer in het ziekenhuis. Dit keer een kuur van 5 dagen. Als het goed is woensdagochtend weer naar huis. Het was vorige week nog even spannend of de kuur vandaag wel kon doorgaan vanwege Noar zijn bloedwaarden. De witte bloedcellen waren aan de lage kant. je moet het zien als een leger met allemaal een eigen taak. De verdedigers zijn nog wat zwak in het geheel. En dan vooral die cellen die zorgen dat bacteriele infecties buiten blijven. Dat is belangrijk want die kunnen heel gevaarlijk zijn voor Noar. Gelukkig kregen we nog een week en moest er vandaag bloed geprikt worden. Een beetje spannend maar al snel kregen we het verlossende woord; uitstekende bloedwaarden, boven verwachting goed! De kuur kon doorgaan.


Eerst nog even een beenmergpunctie en een lumbaalpunctie en een MTX kuur in het ruggenmerg (wordt ingespoten) en dan naar M2 voor de kuur.
Tegen 17.00 loopt de chemo, het is een minder zware dag de 1e en de 2e dus we hopen dat Noar en niet zoveel last van heeft. Koorts is wel een bijwerking die bij deze kuur hoort.




Helaas hebben we nog geen duidelijkheid over een donor, er had nog meer DNA van Noar opgestuurd moeten worden naar Utrecht om een soort van dubbel check te doen of Noar gegevens kloppen maar dat is niet gebeurt. En dat werd ons zo tussen neus en lippen door gezegd. Ik denk niet dat de oncoloog  door heeft gehad hoe vreselijk zenuwachtig wij deze week geweest zijn. Ze hoopt volgende week meer te kunnen vertellen. Aankomende donderdag gaan we kennis maken in Utrecht en krijgen we meer informatie over de stamceltransplantatie.


Wat wel goed nieuws is is dat Noar in complete remissie is, dit betekent dat er op  dit moment geen leukemiecellen zichtbaar aanwezig zijn. Het zou dus kunnen dat er nog een verdwaalde cel is maar we hopen die met deze kuur te elimineren.
Maar Noar zijn beenmerg maakt op zit moment gezonde cellen aan. Hoera!


Helaas kunnen we nog niet zo heel blij zijn omdat we weten dat de grote finale nog moet komen en dat gaat een heel zwaar traject worden dus juichen doen we nog niet te hard maar het begin is er. Keep it positive!


Positief zijn kan Leyla trouwens ook heel goed, getuige haar volgende opmerking:


"Mam, weet je wat eigenlijk wel een voordeel is als je been eraf gebeten wordt door een krokodil als je op vakantie bent in Australie?
Als je dan de volgende keer op wintersport gaat dan kan je dat been niet meer breken."Als je dan hard valt vind je het misschien niet zo erg meer dat je been kwijt is, dat is dan namelijk een gelukje.


En zo is het maar net, je moet de positieve dingen in het leven omarmen en over de tegenslagen heen stappen (met desnoods nog maar 1 been)