Noar ligt weer in het ziekenhuis. Hij heeft een aantal hele goede dagen thuis gehad. Afgelopen dinsdag nog even wat bloedplatjes en zakjes bloed gehaald en meneer kon er weer tegenaan. Het klinkt trouwens gemakkelijker dan het was want omdat het na 17.00 uur was moeste Noar verhuizen naar een andere afdeling omdat de kinderpoli dicht ging. Helaas werken er op L1 niet zulke kindvriendelijke mensen als op M2. Noar had een ondeskundige hork aan zijn bed die aankondigde met de spierballen van zijn rechterarm de VAP naald te zullen verwijderen. Noar vroeg hem vriendelijk of jij daar ervaring mee had en zo niet of hij dan iemand anders wilde halen. Zo gezegd zo gedaan, hij was ineens namelijk niet meer zo zeker van zichzelf. De 2e persoon die aan Noar zijn bed verscheen had wel ervaring met de VAP, ze keek er eens naar en trok met een ferme ruk het ding eruit. Met als gevolg dat het verschrikkelijk ging bloeden. Ze had al 18 jaar ervaring maar helaas was ze niet met haar tij meegegaan. De VAP heeft sinds een paar jaar een ander systeem. De hork die inmiddels ook weer teruggekomen was verschoot van kleur bij de aanblik van zoveel bloed en vertrok weer zonder enige actie. Haysam kon hem nog net om gaasjes en doekjes vragen. Het heeft lang en heftig gebloed en toen Hork terug kwam was het bloeden net gestopt onder deskundige leiding van dr. Said senior.
En Noar? Die was weer een traumatische ervaring rijker. En sowieso was het zonde want hij had net nieuw bloed, aldus Noar zelf.
Maar goed, hij kon wel weer naar huis en we hebben nog een paar fijne dagen gehad. Het was ook wel prettig om even "normaal" te doen. Gewoon boodschappen, aan tafel eten en zelfs ruzie maken.
Gewoon even samen zijn.
Donderdag vond ik Noar al wat minder, hij was moe, wilde niet uit bed en eenmaal uit bed ging hij meteen op de bank liggen. Maar hij voelde zich prima, we hebben zelfs nog insidious2 gekeken toen Haysam met de meiden naar de film was. (daar werd ik ook wel wat koortsig van)
Verder had Noar hoofdpijn, om 19.00 uur gaf ik hem paracetamol tegen de hoofdpijn maar had opeens de dringende behoefte om te temperaturen. Mijn voorgevoel klopte de thermometer gaf 38,1 aan en toen was ie nog niet eens klaar want Noar had het ding al zo'n slinger gegeven dat hij elders in de kamer zijn laatste adem uitblies........
Die reactie kon ik goed begrijpen, we weten namelijk allemaal wat het betekent: naar het ziekenhuis....
En dat is een teleurstelling die moeilijk verteerbaar is.
We konden gelukkig meteen in het Beatrix kinderziekenhuis terecht en na wat onderzoekjes lag hij om 21.30 op M2. We hadden gevraagd of de meest ervaren personen zijn VAP konden aanprikken en dat ging gelukkig goed en zonder pijn. Tegen 00.00 uur ging ik huiswaarts, mijn mannen weer achterlatend op M2 van het UMCG, een plek dat zelfs al een beetje als thuis voelt.
Maar goed, zoals het nu lijkt is dit weer een lange opname. Eerst antibiotica voor waarschijnlijk een week en daarna de 3e chemokuur.
Dus, ik durf het bijna niet te vragen, is het eigenlijk weer tijd voor een onophoudelijke stroom kaartjes. Ik weet dat jullie al heel veel kaarten hebben gestuurd en sommigen al meerdere keren maar Noar geniet ervan, hij kijkt er echt naar uit.
En geloof me, er is momenteel heel weinig om naar uit te kijken.
Hij ligt nu op M2 kamer 3.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten