School, ook dat moet natuurlijk gewoon doorgaan. Ik heb de juffen van de meiden dit weekend al op de hoogte gebracht maar toch vind ik het moeilijk om de school binnen te stappen. De tranen zitten erg hoog . En al die lieve mensen doen mijn emotionele toestand geen goed. Wel fijn dat ik mijn verhaal even kwijt kan. En ik heb er alle vertrouwen in dat de juffen onze meiden goed kunnen opvangen.
Dan naar de Albert Heijn, ook dat gaat gewoon door. Ik koop allerlei lekkere dingen waarvan ik denk (hoop) dat Noar er zin in heeft. Niets is minder waar. Zijn eetlust is onder nul en ze hebben besloten dat Noar zijn port-a-cath vandaag krijgt. Hij moet dus nuchter blijven.
Een port-a-cath is een kastje die op de borstkas onder de huid wordt aangebracht. Het uiteinde van het slangetje wordt in een grote ader gelegd. Via de port-a-cath kunnen medicijnen toegediend worden en kan bloed afgenomen worden. Geen geprik meer. Het lijkt een goed idee.
Noar moet weer onder narcose. het gaat weer zonder problemen en de port-a-cath zit er in no time in.
Helaas gaat het wakker worden niet zonder slag of stoot deze keer. Hij voelt zich beroert en ziet groene stipjes op het plafond. Zijn bloeddruk is te laag en we moeten zelfs nog verhuizen naar de volwassen uitslaapkamer. Wat een gesleep met dat kind. Maar goed, uiteindelijk weer terug naar de uitslaapkamer. Geen mooie dromen deze keer maar wel een port-a-cath die hopelijk wat verlichting moeten geven.
De rest van de dag voelt Noar zich slecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten