Zorgen voor Noar doe ik al heel lang niet meer . Hij redt zich al een tijdje prima zelf. De laatste keer dat ik hem in bad heb gedaan kan ik me niet herinneren.
Zorgen om Noar hebben we ook niet zoveel gehad, de laatste keer was van korte duur toen hij met het fietsje van zijn zusje over de crossbaan vloog en nogal ongelukkig gelanceerd werd. We hadden zorgen maar die werden al snel weggenomen toen we hoorden dat de schade beperkt was gebleven tot een gebroken bovenarm.
Hoe anders is het nu, hij is compleet afhankelijk van zorg en dat is wennen voor alle partijen. Want het is voor een puber natuurlijk niet cool als je ineens weer door je moeder wordt gewassen.
Met wat kunst en vliegwerk komen we samen een heel eind. Maar ik vind het gedoe dat ik al een hele tijd niet meer gewend was. En ik word er moe van. Het kost bergen energie. Door al het extra vocht moet hij tig keer plassen en ik mag de hele tijd komen opdraven. Mijn geijkte uitspraken als: ''Je hebt zelf 2 benen" of "doe het maar lekker zelf" zijn hier niet gepast. En dat voelt Noar feilloos aan. Eindelijk kan hij zijn moeder weer voor zijn karretje spannen, hij maakt er dankbaar gebruik van.
het is lastig om een balans te vinden. Natuurlijk is hij ziek en heeft hij hulp nodig. Maar ik ben , ook in het ziekenhuis, ook wel eens even bezig. En niet voor elk wissewasje op afroep beschikbaar.
En dat heb ik hem vandaag even duidelijk gemaakt met een nieuwe , wat mij betreft zeer succesvolle uitspraak: Vraag het maar aan je vader!
Zorgen om Noar hebben we nu in overvloed er is niet eens ruimte in mijn hoofd voor alle zorgen. Ik probeer het gedoseerd binnen te laten komen. We leven met de dag. Elke goeie dag is er een. Er zullen nog slechte dagen komen, maar met elke goeie dag doen we energie op voor alle slechten die nog gaan komen. Ik doe er dus goed aan om in plaats van een voorraad aan zorgen een voorraadje energie aan te leggen.
En dat lukt met de hulp van een heleboel lieve mensen die ons proberen te ontlasten van andere zorgen. Mensen die voor ons koken, die de hond opvangen, die zorgen dat onze bedrijven gewoon doorgaan. En mijn lieve broer en schoonzus die de meiden het hele weekend heerlijk verwend hebben.
Noar heeft nog steeds niet zo veel last van de bijwerkingen van de chemo. Afgezien van de eerste paar dagen voelt hij zich redelijk goed.
Morgen met Senna naar het ziekenhuis, voor haar al maandenlang aanhoudende oorpijn. Ik verheug me erop. Een onverwacht uitje van fonteinstraat 12 naar fonteinstraat 17!
Zouden ze al een rode loper voor ons uitrollen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten