Zaterdagochtend 11 januari, na een verschrikkelijke nacht wordt ik wakker. Leukemie, het is het eerste woord dat vandaag in mijn hoofd opkomt..........
Ik laat de meiden bij mijn ouders en ga richting ziekenhuis. Ik parkeer de auto, een keer diep ademhalen en gaan.......
Als ik bij Noar kom hoor ik dat hij een goede nacht heeft gehad maar wel onrustig. het is ook niets niks wat er zo in 1 keer gebeurt.. Ze hebben alweer bloed afgenomen en andere onderzoeken gedaan. Vandaag gaan ze met de chemo beginnen maar eerst staat er een beenmergpunctie op het programma. Een beenmergpunctie, echt iets om naar uit te kijken.
Gelukkig gaat Noar onder narcose en dat gaat goed. Hij is zelfs blij als hij uit de narcose komt, hij heeft een fijne droom gehad. Gelukkig, fijne dromen zijn zeer welkom op dit moment.
Terug op de afdeling staan ze al klaar met het levensreddende zak, Chemo, heel confronterend maar we gaan er van uit dat dit het leven gaat redden van ons kind. Kom maar op met die zak!
Verder heeft Noar niet zoveel last van de chemo, het druppelt rustig binnen. Bij ons komt het keihard binnen.
Hij krijgt de komende 12 dagen elke dag 2 uur lang chemo. En dat 6 maanden lang. Vanaf de volgende kuur is het 8 dagen chemo. Dus 8 dagen chemo en dan 21 dagen herstellen en dan de volgende kuur.......heel heftig dus.
We moeten er rekening mee houden dat hij tussendoor regelmatig opgenomen moet worden met infecties. Wie dan leeft wie dan zorgt, we leven met de dag. Dat lijkt voor nu de enige mogelijkheid om op de been te blijven. Gelukkig is Noar dapper. Wat een held.
's Middag worden we enorm verrast door zijn hele honkbal team. Ze hadden eigenlijk de eerste training na de kerstvakantie maar gezien onze situatie vond de coach een training niet gepast. en bezoek aan het ziekenhuis daarentegen wel. En wat geweldig dat iedereen het daar mee eens was.
Noar werd er zowaar een beetje vrolijk van . Wat een team spirit. Vorig seizoen kampioen, wat mij betreft nu weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten